Op gezette tijden wordt Zoon geëvalueerd in de creche: 1 jaar, 18 maand, 2 jaar…
Dat betekent dat er in zijn heen-en-weer-mapje een papier zit waarop voor een heleboel zaken staat aangeduid of het Zoon het al kan/doet of nog niet.
Dat gaat meestal over de simpelste dingen, en de verwachtingen liggen volgens mij vaak dichter bij het laagste niveau dan bij het gemiddelde. Vind ik wel een goede aanpak, want zo heb je altijd een goed gevoel over je kind :-)
(Tenzij hij echt een ontwikkelingsachterstand heeft ergens, en dan is het waarschijnlijk ook belangrijk dat je er iets aan doet…)
Zoon kan dus bijvoorbeeld al vlot stappen en van richting veranderen, 4 blokken stapelen, op een kinderstoeltje gaan zitten, vormpjes in het juiste gat steken, speelgoed herkennen (zoeken) in de speelgoedbak…
En bij sommige dingen staat er wat extra commentaar. Zo “moet” hij in een boekje dingen kunnen herkennen, maar Zoon kan ze zelfs benoemen én het bijpassende geluidje maken -> flink!
Of bij de test of hij de rechte lijn van de verzorgster kon natekenen, tekende Zoon meteen 2 lijnen na.
En hij kan zich verstaanbaar maken met gebaren, én met woorden.
De algemene conclusie luidde als volgt:
“Zoon is een flinke peuter, tof in de omgang en heel pienter. Een lief en gevoelig kereltje dat zich echter niet zal laten doen en voor zichzelf opkomt als hij dat nodig acht. BRAVO!”
In zijn dagelijkse commentaren stond dan weer dat hij soms zonder aanleiding andere kindjes slaat of aan de haren trekt. Hij acht het blijkbaar iets te vaak nodig om voor zichzelf op te komen ;-)
Fikachu 