Chef

We stonden wat aan te schuiven aan het rood licht, toen Zoon opmerkte dat er nog een briefje half uit de brievenbus van een wildvreemd huis langs de weg stak.

“Wie gaat dat briefje eruit halen, mama?”
“De mensen die daar wonen he…”
“Maar wie woont daar dan?”
“Weet ik veel wie daar woont. Misschien is het Jeff wel, ofzo…”
“Jeff? Jeff Kok?”

Avondritueel ten huize Fikachu

“Zoon, ga jij je broek en slip in de wasmand gooien?”

“Nee, mama, jij moet het doen”

Ik had geen zin in discussie over de wasmand en gooide de broek in de mand voor donkere was, door Zoon ook wel “broekenwasmand” genoemd, en de slip in de mand voor witte was, door Zoon ook wel “slippenwasmand” genoemd.

“Nee mama, je doet het mis!”

Zoon heeft immers zijn eigen regels omtrent de wasmanden gemaakt: als er lettertjes op de slip staan, mag de slip óók in de broekenwasmand. Ik ga dan meestal achter zijn rug zijn slip uit de donkere-was mand halen en in de witte-was mand gooien, maar verder maak ik daar weinig woorden aan vuil. Op zijn leeftijd ben ik al blij als de dingen in “een” wasmand geraken.

Ik deed het dus mis…

“Als jij wil dat ik je kleren in de wasmand doe, dan kies ik zelf in welke wasmand ze gaan!”, antwoordde ik, en ging over naar de volgende stap uit het avondritueel, om niet eeuwig bij de wasmanden te blijven discussiëren.

“Welk boekje wil je dat ik lees?”

“Geen boekje, de slip moet in de broekenwasmand!”

“Het boekje van Jip en Janneke?”

“Ja… maar de slip…”

“En welk boekje nog?”

“Van Dobus, en van Kaatje, maar die mag je nu nog niet pakken!”

We lezen de boekjes altijd gezellig in zijn bed, en ik had echt geen zin om na 1 boekje het warme bed alweer uit te moeten komen en dan het volgende boekje pas te pakken, ik pak immers altijd álle boekjes tegelijk.

Dus kroop ik met 3 boekjes in zijn bed.  Hij kroop erachteraan, nam de boekjes van Dobus en van Kaatje en stak ze terug in de boekenkast.

Pick your battles, zeggen ze altijd, dus ik besloot toch maar aan het verhaaltje van Jip en Janneke te beginnen.

Na het Jip en Janneke verhaal, haalde Zoon braaf de andere 2 boekjes, waarna hij ineens zei: “Sorry, mama”.

“Ooohhh… En waarvoor zeg je dan sorry, Zoon?”, toch even testen of hij weet wat er mis is gegaan :-)

“Omdat ik de boekjes terug in de kast had gelegd en terug eruit had gehaald”

“Ok, jongen, dat is flink dat je sorry zegt”

“Nu moet jij ook sorry zeggen mama. Omdat je de slip in de verkeerde wasmand hebt gedaan, en omdat je de boekjes al uit de kast had genomen.”

:-|

Naar school

Wat je allemaal leert tijdens de ouderinfoavond van het eerste kleuterklasje:

 – Dat kleuters al “wiskunde” krijgen. Dat gaat dan over tellen tot 3 en vormen als cirkels en driehoeken plakken.

 – Dat hij die week op school een bladwijzer had gemaakt, terwijl ik toevallig ook aan Zoon had zitten uitleggen dat we een bladwijzer in het boekje gingen steken en hij niet even de moeite deed om even te vermelden dat hij het op school al had geleerd!

Bij navraag bleek dat hij helemaal niet doorhad dat ze een bladwijzer hadden gemaakt. Ze hadden cirkels en driehoeken geplakt ja, maar bladwijzer??

 – Dat ze vandaag op de computer hadden gespeeld, want Zoon vroeg er al een hele week naar.

 – Dat kleuters al taakjes krijgen in de klas. Dat gaat van kaarsje uitblazen op het einde van de dag, tot pluimen uitdelen aan de flinke kindjes.

 – Dat ze hun eigen symbooltje hadden mogen kiezen. Dat leek mij bizar, want Zoon zat opgezadeld met een paraplu-symbool. Toen bleek dat ze een kapstok hadden mogen kiezen en dat het bijhorende symbooltje “hun” symbooltje werd, was het al veel duidelijker. Ik zie Zoon namelijk niet alle kapstokjes afgaan en dan beslissen. Hij heeft waarschijnlijk gewoon de dichtsbijzijnde kapstok genomen. Zelf is hij overigens best fier op zijn symbool: “Een paraplu voor de regen!”

 – Dat ze verschillende speelhoeken hebben. En dat ze een kaartje rond hun nek moeten hangen als ze een speelhoek gekozen hebben. En als de kaartjes opzijn (6 per hoek), dan is de hoek vol en moeten ze een ander hoekje zoeken.

Toen ik Zoon vroeg in welk hoek hij speelde, wist hij niet waarover ik het had, maar toen ik vroeg naar de kaartjes die hij moest omhangen, kwam het er wel uit: hij speelt graag in de poppenhoek. Hij speelt daar niet met de poppen, maar hij strijkt wel graag :-) Met 13 jongens en 5 meisjes, is er waarschijnlijk wel meer plaats in de poppenhoek dan in de autohoek. Maar er is ook een puzzelhoek en blokkenhoek (en…?).

 – Dat er 2 meesters een paar uurtjes per week komen helpen. Deze week was het puzzelen: een eerste niveau bepalen en dan later op die manier bekijken of er extra begeleiding nodig zou zijn.

 – Dat Zoon opnieuw een leuke juf lijkt te hebben. En dat hij nog steeds graag naar school gaat.

Tweetalig (2)

Zoals verwacht waren de Franse boekjes interessant zolang ze nieuw waren, maar wordt het nu iets moeilijker om ze nog voorgelezen te krijgen:

 

“Nee mama, de juf zegt: ‘Alléén Nederlands!’.”

 

Tja, breng daar maar eens iets tegenin he…

 

PS: bedankt voor de tip, Marieke, het zal duidelijk nodig zijn om regelmatig een “nieuw” boekje voor te lezen :-)

Groenten

“Nee, mama, ik wil geen wortels!”
“Neenee, jongen, je hebt gelijk: er liggen veel te veel wortels op uw bordje. Wil jij de ronde of de rechthoekige wortels eten?”
“De ronde!”
En terwijl ik de rechthoekige wegnam, gingen de ronde al vlotjes naar binnen.

Groenten doen eten, het blijft een uitdaging voor mijn creativiteit.
Het groentjes laten snijden en hopen dat hij af en toe iets in zijn mond zou steken, was weinig succesvol. Het groenten in 2 formaten aanbieden en laten kiezen welke van de 2 hij zal eten werkt dan onverwacht weer wel.

Tegen alle hedendaagse opvoedregels in, blijven we daarbovenop ook wel “belonen” met koekjes of frisdrank. Niet onmiddellijk na het eten, maar bordje niet leeg = niks anders meer tot de volgende maaltijd.
We zien echter wel dat hij heel hard afweegt hoe aantrekkelijk de koek is en hoe afstotelijk de groente. En onderhandelen natuurlijk: “Als ik nog 3 patátjes eet, dan krijg ik ook een koekje he?”

Aangezien hij aardappelen met de kilo kan eten, al dan niet gekookt (ja, zelfs rauw!), is dat niet echt een eerlijke deal :-)

Zoons eerste grote vakantie

Hij ging naar oma en pepe, en naar meter. Naar Lissabon met het vliegtuig, naar de speeltuin om de hoek, naar Plopsaland, Bellewaerde, Walibi en Bobbejaanland.
Er waren 2 momenten waarop het even leek alsof hij er al genoeg van had: vlak voor we naar Lissabon vertrokken, en 2 weken nadat we terugkwamen. En toen begon het weer eindelijk te beteren, waardoor hij buiten kon spelen, en ineens was de vakantie voorbij!

Wat is er op die 2 maand veranderd?

Ik kan hem nu alleen buiten laten met de buurkindjes, terwijl ik het schuifraam van ons appartementje openzet en regelmatig vanop het balkon ga kijken wat hij doet. Als ik echt niks te doen heb, ga ik er nog wel eens bijzitten buiten, maar steeds vaker zegt hij dan vlakaf: “Ga maar naar binnen, mama”.

Hij doet geen dutjes meer. Ergens in Lissabon is hij daarmee gestopt. We zijn een dag of 3 ’s middags teruggegaan naar ons hotel om hem te laten slapen, toen we inzagen dat hij, hoewel hij flink ging dutten, nog fris en flink genoeg was om zonder dut de dag door te komen. En dat was zijn laatste dutje.
Hoewel ik er altijd tegenop zag om dat laatste rustmoment-voor-mezelf te verliezen, is het eigenlijk een grote opluchting. Geen gezaag meer om hem in bed te krijgen, geen ambetante kleuter meer op de familie-lunches, geen rekening meer mee moeten houden bij uitstapjes.

Hij zit ook in zijn waarom-fase. “Waarom is het tijd om te gaan slapen? Waarom wordt het bijna donker? Waarom gaat de zon dan ook slapen?”

En vanmorgen was het opnieuw de eerste schooldag. Vrolijk stapte hij zijn bekende schooltje binnen, en aan de hand van een (voor ons wildvreemde) juf zwaaide hij de papa uit.