Vliegen

Het begon allemaal met dat ene 2-in-1 Lego setje waarbij je een groene vuilniswagen kan ombouwen naar een vliegende versie.

Al vrij snel stonden er 2 andere 2-in-1 setjes op zijn verjaardagsverlanglijstje, terwijl hij ondertussen die groene maar bleef ombouwen. Vliegend-rijdend-vliegend-rijdend… Als de dag op was, bleven alle stukken onaangeroerd liggen, en ’s morgens ging hij meteen weer verder.

En toen bedacht hij ineens dat hij van alles wel een vliegende versie kon maken, als het maar wielen heeft! En dat hij van alles wat vliegt ook gewoon wielen kan toevoegen om het rijdend te maken.

En dus ligt momenteel de betonwagen in stukken vaneen, omdat zijn oog na het afbreken ineens op een ander autootje viel dat nu voorzien is van 2 vleugels en een paar schiet-dingen. Verderop ligt een huisje in brokken omdat de slechterikken het hebben aangevallen. De slechterikken zelf liggen in een andere hoek, verslagen onder een visnet.

En dan krijg je onverwacht bezoek: "Amaai, ik wist niet dat Legoland hier was :-)"

Zoon luistert mee

Wij kunnen niet meer rustig een gesprek voeren en denken dat Zoon het niet kan horen.Hij zit daar schijnbaar braaf met zijn lego te bouwen, maar ondertussen houdt hij zijn oren open.

Staan wij bijvoorbeeld in de keuken gezellig te praten en moeilijke woorden te gebruiken, hoor je ineens een klein stemmetje uit de living: "Mama, wat betekent dat?"

Of vertel je aan iemand: "Zoon kan mooi alleen spelen, maar hij wil niet alleen in de living zitten, er moet altijd iemand bijzijn."
Wordt dat later tegen jou gebruikt: "Mama! Je wéét toch dat ik niet alléén wil zijn!"

Sneeuwman

“Ik wil een sneeuwman maken”, verkondigde zoon op een zonnige dag in april.
Hij had een lego-wortel gevonden en die had hem geïnspireerd tot het willen maken van een lego-sneeuwman. Papa hielp met de 3 onderste rijen, en Zoon vervolledigde de rest: rode sjaal, wortel-neus, 2 ogen en een zwarte hoed.

Hij speelt zo graag met zijn lego dat de dagen te kort zijn. De Lego Film is een onuitputtelijke inspiratiebron en hij is evan overtuigd dat alles wat het kindje uit film kon bouwen, dat hij dat ook moet kunnen. En geef toe, het lukt hem aardig.

Alleen bij het zoeken naar blokjes lijdt hij nogal aan tunnelvisie. Daar ligt dus vaak een taak voor ons, waardoor wij maar begonnen zijn met het sorteren van alle Lego, om het voor iedereen gemakkelijker te maken.

Na het bouwen speelt hij de slechterik die alles verwoest, en vervolgens moet alles weer opgebouwd worden.

“Ohneeee, waarom moet ik nu wééral gaan slapen?!??”

Creatief in maart

In onze regio vieren ze carnaval niet in februari, zoals de  rest van de wereld, maar in maart. In tegenstelling tot andere keren, had ik op tijd aan Zoon gevraagd hoe hij zich wou verkleden en had ik op tijd de nodige stoffen bij elkaar gezocht. Om het dan toch weer een aantal weken te laten liggen. Desalnietemin, mooi op tijd klaar en herkenbaar genoeg eens je als tip “eekhoorn” krijgt…

*tromgeroffel*

Knabbel!! (van Knabbel en Babbel, maar Babbel heeft een rode neus)

 

 

Zoon heeft als nieuwe sport “op zijn knieën glijden” (ja, inclusief aanloopje). En dan maakt het hem niet uit of dat nu op een gladde tegelvloer of een ruwe klinker-speelplaats-ondergrond is. Hij kan dus ’s morgens met een gave broek vertrekken en ’s avonds met 1 of 2 gaten naar huis komen. Na 5 strijkbare knielappen erop te zetten, waarvan er slechts 1 het langer dan 1 week/wasbeurt heeft uitgehouden, besloot ik het anders aan te pakken: buitenste zijnaden van de broekspijpen even lostornen (vanaf net onder de zakken tot net boven de onderzoom), knielappen uit restjes stof erop stikken, zijnaadjes in 1 rechte lijn terug dichtstikken.

Bij broeken die ik zelf gemaakt heb, kan ik de knielappen zelfs gewoon uit de oorspronkelijke stof knippen. En anders doen we een poging iets bijpassend te vinden. En op vraag van zoon worden er natuurlijk vliegtuigjes op de knielappen gestikt. (Da’s een overblijvend trauma van toen ik eens auto’s op zijn achterzakken stikte en hij die nooit zelf kon zien, behalve al die keren dat hij express die broek achterstevoren aandeed…)

 

En als laatste een zomerkleedje voor mezelf. Ik vond het stofje zo geweldig dat ik het al kocht en daarna pas op zoek ging naar een passend patroon. Gaandeweg kreeg ik ook een hekel aan katoen: daar zit niks rek in en is ook wat stijver dan tricot. Als het dus niet exact past, dan zit er wel ergens een kreuk of bult om dat te benadrukken. Met de nodige nepen kwam het uiteindelijk wel in orde, en zelfs met een contrasterend binnenstofje en volledig gevoerd.