In onze regio vieren ze carnaval niet in februari, zoals de rest van de wereld, maar in maart. In tegenstelling tot andere keren, had ik op tijd aan Zoon gevraagd hoe hij zich wou verkleden en had ik op tijd de nodige stoffen bij elkaar gezocht. Om het dan toch weer een aantal weken te laten liggen. Desalnietemin, mooi op tijd klaar en herkenbaar genoeg eens je als tip “eekhoorn” krijgt…
*tromgeroffel*
Knabbel!! (van Knabbel en Babbel, maar Babbel heeft een rode neus)
Zoon heeft als nieuwe sport “op zijn knieën glijden” (ja, inclusief aanloopje). En dan maakt het hem niet uit of dat nu op een gladde tegelvloer of een ruwe klinker-speelplaats-ondergrond is. Hij kan dus ’s morgens met een gave broek vertrekken en ’s avonds met 1 of 2 gaten naar huis komen. Na 5 strijkbare knielappen erop te zetten, waarvan er slechts 1 het langer dan 1 week/wasbeurt heeft uitgehouden, besloot ik het anders aan te pakken: buitenste zijnaden van de broekspijpen even lostornen (vanaf net onder de zakken tot net boven de onderzoom), knielappen uit restjes stof erop stikken, zijnaadjes in 1 rechte lijn terug dichtstikken.
Bij broeken die ik zelf gemaakt heb, kan ik de knielappen zelfs gewoon uit de oorspronkelijke stof knippen. En anders doen we een poging iets bijpassend te vinden. En op vraag van zoon worden er natuurlijk vliegtuigjes op de knielappen gestikt. (Da’s een overblijvend trauma van toen ik eens auto’s op zijn achterzakken stikte en hij die nooit zelf kon zien, behalve al die keren dat hij express die broek achterstevoren aandeed…)
En als laatste een zomerkleedje voor mezelf. Ik vond het stofje zo geweldig dat ik het al kocht en daarna pas op zoek ging naar een passend patroon. Gaandeweg kreeg ik ook een hekel aan katoen: daar zit niks rek in en is ook wat stijver dan tricot. Als het dus niet exact past, dan zit er wel ergens een kreuk of bult om dat te benadrukken. Met de nodige nepen kwam het uiteindelijk wel in orde, en zelfs met een contrasterend binnenstofje en volledig gevoerd.
Fikachu 