Overzicht van zijn zevende maand (bis)

De maand waarin hij zijn eerste, tweede en op de valreep zelfs derde tandje kreeg.
Als sinds hij 2 maand is kwijlt hij ongelooflijk veel en kregen we regelmatig de opmerking: hij zal zeker tandjes aan het maken zijn.
Maar iets na zijn 6de maanddag was het dan eindelijk écht zover: zijn eerste tandje!
Omdat dat samenviel met zijn eerste week fulltime creche, was het niet duidelijk of hij meer last had van zijn tandje of zijn doorkomende verkoudheid, maar veel last hebben we er niet van gehad.
Zijn tweede tandje volgde niet veel later, ook zonder opvallende bijverschijnselen.
Zijn derde tandje daarentegen… Daar heeft hij wel wat meer last gehad van de pijn, en wij dus ook van zijn gehuil. Maandagavond was het tandje toch eindelijk doorgebroken, en dinsdag had ik weer een vrolijke baby.

De maand waarin hij zijn eerste stapjes aan 2 handen deed.
Hij kon al stappen als je hem vasthield onder zijn oksels, maar omdat het nog veel te vroeg was om te stappen lieten we hem dat enkel doen om te showen bij familie ;-)
Ondertussen bleef hij wel rechtstaan van zodra hij 2 handjes aangereikt kreeg om zich aan op te trekken, en zijn evenwicht is zodanig verbeterd dat hij nu al kan stappen als je zijn handjes ipv onder zijn oksels vastneemt. Maar als je hem 2 stapjes laat doen, heeft hij de smaak zo hard te pakken, dat hij niet meer wil stoppen met stappen. Hij kijkt dan ook zo fier lachend naar iedereen: “zie mij stappen!”.

De maand waarin hij zijn eerste sinterklaas vierde.
Hoewel hij zelf nog niet weet wie of wat sinterklaas is,  heeft hij toch al genoeg kadootjes gekregen. De meeste daarvan waren onmiddellijk een groot succes, en regelmatig klinkt thuis nog een hele kakafonie aan geluiden terwijl hij enthousiast aan alle knopjes, deurtjes, draaiende-dingen duwt, klopt en draait.
En hij heeft ook de eerste keer bij de sint op schoot gezeten. Die was namelijk op bezoek in de creche, en we moesten toch eens goeiedag gaan zeggen. Hij was mooi aan het lachen bij de sint, en ze noemden hem 1 van de braafste kindjes daar op schoot :-) Foto’s volgen later…

De maand van zijn scheidingsangst.
Hij kan dus geweldig alleen spelen op zijn mat, in zijn park of noem maar op… maar als hij mij in het oog krijgt, begint hij te wenen en moet ik hem pakken.
Hij kan ook supergelukkig zijn als ik hem vastheb, als ik naast hem zit op zijn mat, als hij bij mij in de keuken zit, maar als ik hem neerzet en een halve meter verder ga, dan begint hij te wenen tot ik hem terug pak.
Hij kan mooi met zijn papa spelen, bij papa zijn flesje drinken, door papa getroosd worden… maar niet als hij mij kan zien, want dan ben ik het enige wat hij wil.
Ik hóóp dat dit de beruchte scheidingsangst-fase is waar elk kind doormoet, en dat het ergste niet nog moet komen. En hopelijk is hij er snel door, want het is nogal vermoeiend op deze manier… En gelukkig is hij nog niet goed wakker als ik hem op de creche afzet, want dan heeft hij daar helemaal geen last van :-)

Overzicht van zijn zevende maand

De maand waarin hij leerde zelf met zijn speelgoed te rammelen.
Dit klinkt overdreven, maar na 6 maand voor hem te moeten rammelen, is het echt een prestatie dat hij het eindelijk zelf kan.
Vooral omdat zijn 5maand oudere nichtje zondag nog moest voordoen hoe je moet rammelen met speelgoed, en hij het maandag ineens zelf kon.
Voorafgaand aan dit kunstje had hij al door dat je ook kon kloppen op speelgoed om er lawaai uit te krijgen :-)

De maand waarin hij echt naar de creche ging.
Deze maand is hij een hele maand op maandag, woensdag, donderdag en vrijdag naar de creche geweest. En dat waren allemaal goede tot zeer goede dagen. Hij heeft op geen enkele dag zoveel gehuild als hij in het begin op slechts 2 uurtjes deed, dus ik denk dat we van een succes mogen spreken.
Hij heeft er zelfs al leren soep drinken uit een beker, en bijgevolg kan hij ook al water uit een beker drinken. Maar uit gemakszucht krijgt hij eigenlijk nog altijd een flesje.
Meestal als ik hem ga ophalen, ligt hij nog te slapen of is hij net wakker. Als hij wakker is zit hij vaak tussen de kindjes, al dan niet op schoot van een verzorgster. En één keer zat hij op de mat naast een liggend kindje en was hij aan dat kindje aan het voelen (of leunen, dat was niet zo duidelijk ;-) ).

De maand waarin hij zijn eerste medicamentjes moest nemen.
Zoals te verwachten heeft hij op de creche een snotvalling opgeraapt. Niks aan de hand in het begin maar toen hij toch steeds vaker begon te hoesten, ben ik toch met hem naar de dokter geweest. Gelukkig was er niks mis met zijn longen. Hij had enkel heel veel slijmpjes in zijn neus, die doorsijpelden naar zijn keel waardoor hij veel moest hoesten. We kregen een hoestsiroopje en neusspray voorgeschreven die zelfs door de creche 2 keer per dag moesten gegeven worden.
Zijn neusje is ondertussen beter, maar hij hoest nog steeds veel. Gisteren moest hij zo hard hoesten dat zijn 2 vorige maaltijden er ook mee uitkwamen. Net terwijl ik hem vasthad… En terwijl ik nog aan het twijfelen was hoe ik hem en mezelf zonder extra sporen te maken in de badkamer zou krijgen, smeet hij er nog wat extra melk uit. Gelukkig dat ik dus nog niet van plaats veranderd was :-)

De maand waarin hij zijn tutje liever zag.
Zoon had in de creche al snel de reputatie dat zijn tutje niet werkte. Zonder dat we dat echt gepland hadden, nam hij thuis zijn tutje eigenlijk ook enkel om te slapen. “Gemakkelijk”, zouden de meeste mensen zeggen, maar dat betekende wel dat hij niet te troosten was met een tutje en dat troosten dus héél lang kon duren.
Maar sinds hij hele dagen naar de creche gaat, heeft hij blijkbaar toch geleerd dat een tutje op álle momenten van de dag handig kan zijn. Dat een tutje zelfs troost kan bieden! Hij is dus nu veel gemakkelijker troostbaar en met zijn tutje in de mond kan hij een stuk langer alleen spelen. Niks dan voordelen dus!
Over het afleren van dat tutje gaan we ons later pas zorgen maken…

De maand waarin Itsie zijn mandje niet goed genoeg meer vond.
Deze zomer was Itsie nog totaal verkocht aan zijn nieuwe grotere mandje.
Maar toen ontdekte hij dat Zoon een grote zachte speelmat heeft… Zelfs als we ’s avonds de hele speelmat vol speelgoed leggen zodat Itsie geen plaatsje zou kunnen vinden… zien we ’s morgens de vrijgemaakte zone waar Itsie heeft gelegen. En die zone is niet gewoon ter grootte van Itsie, nee,  hij heeft zich duidelijk in alle richtingen uitgestrekt en het maximum uit zijn nieuwe zelfveroverde slaapplaats gehaald.
Als we hem overdag wegjagen van de speelmat, gaat hij op een stoel of boven op een burostoel liggen. Tot hij onlangs beneden ontdekte dat de schommelstoel als die uitgeschommeld is even goed ligt als een burostoel. Sindsdien moet hij niet zo nodig meer naar boven.