Zoon ging een plasticine pizza maken en begon met stukjes van alle kleuren op een hoopje te gooien.
Vervolgens rolde hij dikke bodem van witte plasticine en legde daar al een berg paarse plasticine-sliertjes overheen.
Papa zag hem bezig en zei: “Amaai, je hebt al een geweldige mise-en-place gedaan!”
Waarop Zoon fier: “Ja, en kaka ook!”
(Voor alle duidelijkheid: de kaka was een kwartier eerder op de wc gebeurd, niet bij de pizza…)
Heeft niet iedereen zo uitgekeken naar het eerste weekend waarin je eindelijk eens zonder 3 truien, winterjas, sjaal en muts buiten kon gaan zitten?
We haalden het springkasteel buiten, de buren zetten een zwembadje op, ik ging in mijn tuinstoel zitten met een boekske en zag dat het goed was :-)
Zoon amuseerde zich te pletter. Als hij niet op het springkasteel sprong, zat hij liever in de zandbak van de buren terwijl hun kroost in onze zandbak zat.
Er werd spontaan een buurtbarbeque geörganiseerd waar ook Zoon zich tot 2 u voorbij bedtijd voorbeeldig gedroeg.
De volgende dag namen wij het springkasteel mee voor de 2-wekelijkse lunch bij oma en pepe, waar de 4 kleinkinderen zich de hele namiddag zoet hielden. Na dat bezoekje, de late avond ervoor en nog steeds geen middagdut, sliep Zoon door tot de volgende ochtend.
En op maandag parkeerden wij weer in de tuin met springkasteel, zwembad, zandbak en een nieuw boekje.
Laat maar komen, die zomer!
“Een kruk is een stoel.”
Ik: “Kom jongen, stap eens wat sneller.”
Hij: “Snel stappen dat is eigenlijk lopen.”
Ik: “Wil je met je kauwgomballenautomaat spelen?” (denkend dat hij lange woorden beter zou begrijpen in ABN…)
Hij: “Ja mama, met de sjikenbak!”
“Waarom ben je zo verdrietig?”, vroeg ik Zoon toen ik hem uit zijn bedje ging halen.
“Voor de diertjes…
… die willen bijten in mijn … háár!
Het waren tijgers, mama. De tijgers waren in mijn bedje en willen bijten in mijn haar!”
Een nachtmerrie, ocharme. Maar aan zijn 12mm-kapsel gaan die beesten toch niet veel eten hebben :-)
Fikachu 