Verhaaltje

De laatste dagen gaat het slaaptijdverhaaltje over Pluizerd de eekhoorn die door een mama-poes wordt grootgebracht.

Waarschijnlijk door een al zielig doodgegane echte mama, maar daar wordt niet op ingegaan.

Poes en eekhoorn leven dus vredig samen op de boerderij, tot er op een nacht brand uitbreekt.

Mama-poes kan ontsnappen, maar Pluizerd zit nog in de schuur. Poes gaat natuurlijk terug naar binnen om kind te bevrijden, maar komt daarbij zelf vast te zitten in de brand. Pluizerd loopt ondertussen zo ver hij kan van de brand weg, terwijl poes zich uiteindelijk toch weet te bevrijden. Oef!

“En morgen lezen we dan verder hoe ze elkaar weer vinden, he Zoon?”

“Nee mama, ze zien elkaar nooit meer.” (Oma heeft het verhaal al eens gelezen, dus hij weet het al. Voor mij is het nieuw)

“Hoe, ze zien elkaar nooit meer? Wat een zielig boek is dat! Vind je dat dan niet verdrietig?”

“Nee, want Pluizerd de eekhoorn moet eigenlijk toch in het bos wonen.”

“Mja.. En voor de mama dan, is die niet verdrietig?”

“De mama weet dat Pluizerd in het bos moet zijn, en daarom is ze niet verdrietig.”

Maar wel wereld-vergaand-huilen als hij zijn melk niet heeft gekregen ’s avonds!

Watersnood

“Mama, ik heb dorst.”

“Pak maar water van de kraan.”

“Nee, ik wil appelsap.”

“Dan zal je nog even moeten wachten want mama is bezig.”

“Maar mama, ik kan écht niet meer wachten, ik moet écht nú appelsap hebben!”

Niet zo katholiek antwoord van mama die het gezaag even beu is: “Er is maar 1 ding waar je echt niet zonder kan, en dat is water. Zonder water ga je dood, maar zonder appelsap kan je echt wel verder.”

Bedenkt zichzelf dat gebrek aan water later tegen zich gebruikt kan worden, bijvoorbeeld tijdens een autorit, en voegt nog toe: “En zelfs zonder water duurt het nog 3 dagen voor je echt dood bent!”

For the record: hij was de appelsap ondertussen wel vergeten.

Enkele dagen later:

“En nu wil ik dat je in je bed blijft liggen, je komt er niet meer uit!”

“Behalve als er iets heel ergs is, he mama?”

“Ja jongen, maar je moet al bijna dood zijn dan hoor…”

Spreekt vanzelf dat hij onmiddellijk water moest hebben, want zonder water zou hij wel eens effectief dood kunnen gaan, nietwaar?

Creatief in December

Ik had het idee en de nodige stofjes al sinds oktober klaarliggen, maar toen kwam er een trouwkleed en andere naaiprojecten tussen, waardoor het uiteindelijk toch weer “hoog tijd” werd voor ik eraan begon: een kleedje met bijpassend t-shirt voor Zoons nichtje als kerstkado. Zelf vind ik de kleurencombinatie geweldig geslaagd, alsook het siersteekje waarmee ik de boordjes afwerkte ipv de eeuwige dubbele rechte lijn. Grootste voordeel hieraan is dat het gewoon met 1 naald gestikt kan worden en tóch elastisch blijft! (Anders moet je een tweelingnaald op je machine steken, een extra spoel opwinden om de 2 naalden van dezelfde kleur garen te voorzien, dan terug de enkele naald opsteken voor de rest te stikken en dan nog eens de tweelingnaald voor een ander boordje…) Geweldig content van mijn ingeving dus!

Alleen vindt nichtje het kleedje maar niks :-) Gelukkig is het eigenlijk toch nog te groot, en heeft ze nog tijd om het alsnog mooi te gaan vinden…

Met een ander stofje dat ik al maanden geleden kocht, en de overschot van de vorige t-shirt als zachte/warme voering, maakte ik voor Zoon een blauwe broek.

In de ban van siersteekjes, stikte ik op de achterzakken autootjes. Die Zoon zo geweldig vindt dat hij de broek liefst achterstevoren zou aandoen!

Na lang twijfelen waagde ik me toch aan de Martini jurk uit het gloednieuwe handwerktijdschrift La Maison Victor. Ik was eerder al begonnen aan de Harlequin jurk, die echter te zakkerig en niet geschikt voor publicatie uitviel. Ik vreesde hetzelfde voor de Martini jurk, maar besloot uiteindelijk toch om het gewoon te proberen.

Het eindresultaat is bijzonder goed geslaagd, maar niet 100% de verdienste van het tijdschrift.

Ten eerste vraag ik mij af hoe die modellen in hun aansluitende jurk geraken, zonder rits of rekbaar stofje?? Gelukkig plande ik mijn rits al vanaf het begin in, en moest ik mij daar geen zorgen over maken.

Het patroon overtekenen was echter ook geen sinecure: een half deel op blad 7, de andere helft op blad 8, en slechts 1 van de 2 delen was gemarkeerd met een letter. Begin maar te puzzelen! Bovendien stond er in het boekje niet op welk patroonblad je moest zoeken, dus mocht ik alle 8 patroonbladen openplooien voor ik een aanwijziging vond.

Veel van de patroonlijnen voor de verschillende maten, stonden ook zo dicht op elkaar dat een kat haar jongen er niet in zou vinden.

Maar goed, patroon overgetekend, stof geknipt, gestikt, zijkanten gedriegd om te passen… Hmm, dat viel wel mee. Aan de zijkanten 2 cm innemen en het vooraanzicht was al goed. Alleen die gekke bult aan mijn onderrug, die zat in die andere jurk ook al!

Uiteindelijk met wat spelden, driegen en uittesten ontdekt dat ik de bulten kon wegwerken door de rugnaden ook wat in te nemen. Et voila, een mooi passende jurk!

En dan tussendoor nog een extra bookcover voor actieve naaiprojecten:

Creatief in November

En op een dag heb je een koter die flink eet, goed gaat slapen, zichzelf entertaint door te tekenen/kleuren of met de auto’s/lego/duplo/hergewaardeerd peuterspeelgoed te spelen…

En dan heb je niks meer te vertellen!

Dat ik veel tijd heb om te naaien dus.

Dat was Zoon ook niet ontgaan: “Jij hebt toch veel werk, he mama. Eerst moet jij zolang op het werk werken, en dan thuis moet jij nog heel de dag naaien, zelfs op de vakantiedagen (=weekend)!”

Deze maand:

 – 3 Menina-zakjes uit het boek “Zo geknipt”. Vond ik een geweldig idee om aan de bomma, tante en meter met Sinterklaas elk een zelfgemaakt zakje gevuld met chocola de kunnen geven, waarbij ik 3 stofjes koos en die onderling afwisselde tussen binnen- en buitenkant.

Na 2 zakjes was de fun er wel een beetje af, maar ondertussen heb ik de truck met de paspel wel door!

Ook tijdens dit proces een nieuwe functionaliteit op mijn naaimachine ontdekt: Tiens, wat voor belachelijk idee is dat nu om bij een rechte steek de steekbréédte te kunnen instellen… Ow wacht… Dat verschuift gewoon de naald naar links of rechts, dat is gewéldig! Echt, hoe vaak ik niet bedacht heb dat het toch zo raar was dat dat niet ging op mijn, verder toch wel uitgebreide, naaimachine :-/

 – Meter vermelde terloops dat ze maar geen topje vond voor onder de (licht-doorschijnende) trui die ze aan het breien was. Dat ze anders maar een stofje moest gaan halen bij de stoffenwinkel, dan zou ik haar wel een topje maken.

Natuurlijk kwam ze terug met 2 stofjes. “Die passen allebéi bij mijn trui”. 2 topjes gemaakt dus deze maand.

 – Persvoetenzakje. Om zakjes met paspel te maken, moet je nogal wisselen van naaimachine-voet. En aangezien ik wel 10 van die voetjes heb, en ook nog een hoop naaldendoosjes, en schroevendraaiertjes en extra spoeltjes… was het altijd nogal een zoektocht naar het juiste voetje. En een hoop gerammel ook.

Dus besloot ik een zakje te maken waar alles een plaatsje had. Of toch tenmiste de persvoetjes, dat zou het gerammel al een hoop verminderen.

 – Een verstevigde boekencover waar ik de geknipte stukken stof van een actief naaiproject kan insteken zodat alles een beetje bij elkaar blijft.

Vooral noodzakelijk als ik 2 (of meer) projecten tegelijk bezig ben en ik alles een beetje bij elkaar wil houden.

Zo zullen er dus nog meer gemaakt worden.

Een trouwjurk in 20 dagen

Dat ze eindelijk ging trouwen, verkondigde de buurvrouw afgelopen zomer tijdens de gezamelijke BBQ die de buren spontaan geörganiseerd hadden op een zwoele zomeravond.

Dat ik haar kleed wel zou maken als ze wou, verkondigde ik in een nog spontanere bui.

Desalnietemin had ik niet verwacht dat ze echt gebruik zou maken van dat aanbod.

Maar de simpele jurk die ze in de bruidswinkel zo geweldig vond, kostte toch best veel geld voor wat het maar was. En dus gingen wij aan de slag.

Dag 1:

Patroon zoeken van een strapless kleedje, en patroon zoeken van een ander kleedje dat onderaan wat rechter is.

Van beide patronen 1 patroon maken.

Dag 2:

In een random stofje een proefversie van het kleedje maken.

Dag 3:

Proefkleedje laten passen en zien dat het goed komt.

Dag 4:

Naar de stoffenwinkel, maar niks vinden

Dag 5:

Naar een andere stoffenwinkel en het perfecte stofje vinden.

Dag 6 – 9:

Bedenken wat het beste plan van aanpak is: kant + onderjurk + baleinen, ’t zijn geen alledaagse dingen.

Uiteindelijk beslissen om te wachten tot de naailes op donderdagavond om het met de juf te bespreken.

Dag 10:

De grote stap: beginnen knippen in de stof.

Onderjurk pasklaar krijgen in 1 naailes.

Dag 11:

Wachten tot de buurvrouw komt passen en zien dat het nog steeds goed zit.

Dag 12:

Zoon speelt bij de buren, en ik kan doorwerken zodat de jurk mét kant én baleinen ’s avonds opnieuw pasklaar is.

Dag 13:

Passen en zien dat het te groot is!!

Aanpassen en zien dat het te klein is.

Nog eens aanpassen en zien dat het goed is.

Ook wel merken dat het geheel met kant en onderjurk en baleinen (en voering) wat zwaar wordt om strapless op te houden, dus toch beslissen om er schouderbandjes in te zetten. Wegens huwelijk in de winter en mooi vestje dat erop gedragen wordt, zou niemand het verschil zien.

Dag 14:

Nu de jurk past, mogen de zijnaden afgewerkt worden.

Tijdens het overlocken echter te laat gezien dat de stof dubbel zat en… een gat in de onderjurk!

Gelukkig bestaat de jurk uit 6 banen stof die van boven tot onder lopen, dus er zijn wel opties:

1) 1 hele baan eruit halen en nieuwe stof gaan kopen voor een nieuwe baan

2) een halve baan eruit halen en met overschot een halve nieuwe baan erin zetten. Het extra naadje halverwege de baan zou niet opvallen onder de kanten overjurk.

Voor optie 2 kiezen, maar beslissen om op deze ongeluksdag toch maar niet verder te werken :-/

Dag 15:

De jurk terug in de staat van dag 13 krijgen.

Zijnaadjes succesvol afwerken en schouderbandjes maken.

Dag 16 – 19:

Ondertussen is de buitenkant van de jurk helemaal af. Er moet aan de binnenkant nog wat afwerking gebeuren, maar dat zal niks meer veranderen aan het uiterlijk van het kleedje. Daarom is de uitdaging er een beetje af, en blijft de jurk even opzij liggen en beginnen we alweer aan een nieuw naaiprojectje.

Dag 20:

Moest het mijn eigen trouwjurk zijn, zou het nu blijven liggen tot de voorlaatste week (zoals ik overigens 5 jaar geleden met mijn eigen trouwjurk wel deed). Maar ik wil de buurvrouw geen stress bezorgen, en werk het uiteindelijk toch af in de eerstvolgende naailes.

Klaar! o/