Multi functionele kamer

Na véél te lang wachten op onze novilon vloer, zijn onze zolderkamers dan eindelijk af!
En tegelijk met de vloerders kwam ook chaufage-man onze oude ketel vervangen door een splinternieuwe mastodont, en de zolderkamers voorzien van een chaufage.
E-i-n-d-e-l-i-j-k hebben we terug warm water, en moeten we niet meer bij ouders en schoonouders met ons toiletzakje gaan aankloppen.

En meteen begonnen we dus aan onze langverwachte verhuis van onze buro's van de kleine kamer beneden naar de nieuwe grote kamer boven.
We hadden al zo veel plannen gemaakt over het gezellige zithoekje dat we er gingen inrichten, zodat we in dezelfde kamer tv konden kijken en surfen, waar die activiteiten vroeger verdeeld waren over living en buro.
Op 1 dag tijd ging de buro, de boekenkast, de ladenkast, het tv-meubel en bijhorende accessoires naar boven. Op dag 2 volgden een 2de boekenkast, en een gesloten kast. Op dag 3 en 4 maakten we enkele winkels onveilig op zoek naar een tweede buro en een nieuwe tv. Op dag 5 maakten we onze keuze en reden naar huis met 1 auto vol tv, en een andere auto vol buro. Vooral die laatste was een spannertje, waarbij het kofferdeksel moest dichtgehouden worden met windels uit de EHBO-kit (bij gebrek aan ander touw en niet over nagedacht voor we vertrokken).

En nu is het enkel nog wachten op onze zitzakken. Felgroene zitzakken, assorti met onze felgroene muur.

Itsie en de muis

We horen vaak van de buren dat Itsie veel muizen vangt, maar we hadden hem nog nooit bezig gezien. Tot gisteren.

We zagen hem vanuit het raam met een bruine muis spelen. De muis probeerde zich zo stil mogelijk te houden, maar Itsie gaf hem af en toe een duwtje zodat zijn speeltje wel een stukje moest gaan lopen. En als het beestje te ver ging lopen, dan sprong hij ervoor om zijn prooi's ontsnappingsroute te blokkeren.

Ik kon het niet aanzien en ging Itsie halen. Hij krijgt eten genoeg, en moet dus helemaal geen muisjes dooddoen. Hij liet zich niet zo gemakkelijk weglokken van zijn speelkameraadje en ik moest behoorlijk wat moeite doen om hem te vangen.

Eens de muis echter uit zijn zicht verdwenen was, was hij content met het vooruitzicht op zijn katteneten.
Niet lang na het eten begon hij natuurlijk terug te miauwen om buiten te mogen. Ik ging ervanuit dat de muis nu toch wel genoeg voorsprong had gekregen en liet Itsie buiten.

Toen ik iets later uit het venster keek, had hij zijn muis (of een andere bruin exemplaar) al terug gevonden, en hervatte zijn spel alsof het nooit onderbroken was.
Deze keer bleef ik iets langer kijken, en het zag er een vrij vredig spel uit: de muis kreeg af en toe een duwtje van een poot met ingetrokken nagels, liep dan een stukje verder zodat Itsie tot bij de muis kon springen. De muis werd zo weinig geweld aangedaan, en deed zo weinig pogingen om te ontsnappen (hoewel hij nog heel levendig was), dat de muis volgens mij Itsie aan het uitdagen was!

Bedankjes

Net geen 2 maand na datum zijn de bedankjes eindelijk afgeraakt. Van een album is voorlopig nog geen spoor.

Voor onze trouw hoorde ik langs alle kanten mensen die na 20 jaar nog steeds geen trouwalbum hadden, en ik vroeg mij af waarom toch niet? Ik was toen zelf nog vol energie en ideetjes over ons album. Ik ging er een waar kunstwerk van maken, en ik ging er al mijn tijd in steken zodra de foto’s klaar waren!

De foto’s zijn ondertussen al een tijdje klaar, maar de motivatie om aan dat album te beginnen ontbreekt. Nochtans wachten heel wat familieleden en vrienden wel nog altijd op de foto’s, en blijven wij maar wachten om met hun af te spreken “tot onze album af is”.

Aan dit tempo kan het nog wel een paar jaar duren voor ze ons terug zien ;)

Maar de bedankjes komen eraan hoor! Vlak nadat ik gepaste enveloppen heb gevonden, en beslist heb of ik de adressen met de hand of computer ga schrijven…