Namen

“En Zoon, heb je al vriendjes gemaakt op kamp? Hoe noemen ze?”
“Ik ken 1 naam. Er zijn 2 kindjes met dezelfde naam, en die noemen…. Badjas!”

(“Mattias” noemden die kindjes in het echt, maar het heeft wel 3 dagen geduurd voor hij ons wou geloven)

Gelabeld

’t Blijft een hobby, maar het mag er toch wel “net echt” uitzien, nietwaar?

Alles wat ik vanaf nu maak, zal gemerkt worden door mijn eigen label:

In gebruik ziet het er zo uit:

En voor wie zich afvraagt wat ik met raketten heb: niks, maar Zoon vond ‘m wel mooi.

Labels besteld bij holland-label.nl

Het einde van een tijdperk

Weet je nog, bompa…

… hoe je een balletje heen en weer gooide met mij tot je arm er 3 dagen pijn van deed.
… hoe je vroeg of ik nog alles mocht eten van de dokter, en ik dat de bizarste en grappigste vraag ooit vond.
… hoe je mij een zwart chocolade ei gaf, en ik eigenlijk geen zwarte chocolade eet, maar dát ei heb ik wel opgegeten, want jij had het speciaal uit de mand gezocht voor mij.
… hoe jouw boeken altijd zo’n typische geur hadden. De geur van goede tijden. Alleen al daarvoor zou ik jouw boeken lezen.
… hoe we onderweg naar Zuid-Frankrijk al in Luxemburg stilvielen, gedepanneerd werden, en jij aan mij vroeg: “Wat doen we, verder of terug?”, en ik heel egoïstisch en gedecideerd “Verder!” antwoordde. Maar ik denk dat je er eigenlijk wel op had gehoopt dat ik dat zou antwoorden. Het werd net als die andere jaren een geweldige vakantie.
… hoe je me zei dat ik me om werk nooit zorgen zou moeten maken. Je hebt tot nu toe gelijk gekregen.
… hoe je al jaren niet meer de deur uitkwam, maar toch het halve land doorkruiste om bij mijn trouwfeest te zijn. En een jaar later nog eens voor de doop van Zoon.
… hoe je op een familiefeest de 5-maand oude Zoon op schoot nam, en hij zich meteen op zijn gemak voelde bij jou. Dat had hij in die periode lang niet bij iedereen.

Je mag vandaag om me huilen omdat ik gegaan ben,
als je morgen maar om me lacht omdat ik geleefd heb.

 

Rust zacht, Bompa.
Misschien tot in een volgend leven…

Zoon is geen buitenkind

“Mama, wanneer gaan we terug naar binnen?”

Eerste dag van de Toscaanse vakantie, nadat we een amper uurtje buiten hebben gezeten.

Terug thuis heeft hij dan ook nog eens de pech dat het hier ook mooi weer is:

“Komaan Zoon, ga eens buitenspelen met je vriendjes. Binnen 3 dagen kan het alweer regenen en dan kan je nog genoeg binnen spelen!”

De volgende dag:

“Maar mama, je had toch gezegd dat het drie dagen ging regenen!”