Jaja, Zoon is twee jaar geworden!
Een dagje “drillen” en hij vertelt het aan iedereen die het (niet) wil horen: “Zoon vee jaar he”.
Hij kreeg een springkasteel van zijn meter. Een vergiftigd geschenk, vonden wij in de eerste plaats, want de buren hebben al een trampoline in de tuin staan waar iedereen op mag springen. Veel meerwaarde kon een springkasteel dan toch niet meer bieden.
En toen hij er 10 seconden opzat wou hij er al terug af. Hij was al bang van het ding.
Maar toen kwamen de buurkindjes aangelopen, superenthousiast over Zoons kado. En na 2 minuten observeren ging Zoon toch meespringen en had hij de tijd van zijn leven.
Papa had iets minder de tijd van zijn leven toen hij het springkasteel ’s avonds terug moest opplooien ;-)
Zoon pakte vlot de andere kadootjes uit, behalve 1 kadootje waar hij niet van moest weten. Uiteindelijk hebben we het zelf uitgepakt en toen wou hij er toch wel graag mee spelen.
Toen de taart kwam mocht zijn kroon ook op en blies hij vlot de kaarsjes uit. En nog eens, en nog eens, en nóg eens.
Hiephiephiep, hoeraaa!
Fikachu 