De 4-stukken-puzzels uit zijn boekje kan hij ondertussen maken, dat stadium is hij weer gepasseerd.
Deze week herontdekt hij zijn “oud” speelgoed.
De avond thuis is maar kort voor Zoon. Hij moet er ’s morgens vroeg uit (iets na 6u), dus proberen we hem ’s avonds er ook niet te laat in te steken (streefdoel: 19u). Maar als het verkeer wat tegenzit, dan ben ik pas om 18u met hem thuis. En dan moeten wij nog eten, Zoon nog melk drinken en zijn pijama aandoen.
En dat allemaal nádat hij zijn tv-figuurtjes heeft gezien: Kaatje, Bumba, Dobus… en soms nog Mickey Mouse.
Als wij dan de tv uitzetten en zeggen dat het bijna slaaptijd is, dan ziet hij ineens zijn speelgoedjes staan. En dan wil hij nog met zijn blokken spelen, en met de auto’s, en met de bal, en kleuren, en en en…
En zelfs als hij in de living uitgespeeld is en braaf mee naar zijn kamer gaat om te gaan slapen… ziet hij in zijn slaapkamer ook speelgoed staan (waar hij maanden niet naar om heeft gekeken) en wil daar graag absoluut nu direct mee spelen!
Hetzelfde kan zich ’s morgens voordoen. Nu zijn de ochtenden nogal strak gepland bij ons wegens te veel file als we niet op tijd de deur uitzijn. Sinds kort vertrekken wij dus elke dag met een goedgevulde herbruikbare zak van de delhaize vol spullen die Zoon op het laatste moment echt niet wil achterlaten.
Van zodra hij in de auto zit, kijkt hij niet meer om naar die speelgoedjes hoor. Die blijven letterlijk de hele dag gewoon in die zak zitten, tot we terug thuis zijn. Maar als hij ze niet zou mogen meenemen, zou hij enkel onder dwang en met veel kabaal vertrekken.
“Dat zou bij mij nie waar zijn!”, riep mijn zwangere vriendin.
“Jaja, wacht maar over een jaar…”, antwoordden 3 andere vriendinnen-met-peuters en ikzelf in koor :-)
Fikachu 